μπεμπα
Trial moderators
 |  Θέμα: «Μου στερούν τα φάρμακα. Πεθαίνω. Βοηθήστε με»  Πεμ 15 Μαρ 2012, 21:01 | |
| [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είναι η περιπέτεια μιας καρκινοπαθούς που τις τελευταίες εβδομάδες δεν μπορεί να κάνει χημειοθεραπείες στο νοσοκομείο, γιατί το φάρμακο της είναι σε έλλειψη. Δεν υπάρχει. Είναι η κραυγή αγωνίας ενός ανθρώπου που ζει καθημερινά με τον θάνατο και βλέπει πως το ανάλγητο κράτος, δεν στέκεται δίπλα της. Και δεν είναι η μοναδική. Την ίδια περιπέτεια βιώνουν καθημερινά χιλιάδες συνάνθρωποι μας, χιλιάδες καρκινοπαθείς που δυσκολεύονται πλέον, ακόμη και στη χημειοθεραπεία.
Η Ελένη Μ. είναι 53 χρονών. Ζει στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον σύζυγο της. Είναι μητέρα δύο παιδιών, που τώρα πάνε στο λύκειο. Πριν από 5 χρόνια η ζωή της άλλαξε δραματικά. Οι αδιαθεσίες και οι πόνοι που ένιωθε, την ώθησαν να πάει στο γιατρό για εξετάσεις. Λίγες ημέρες αργότερα βγήκαν τα αποτελέσματα: «Ελένη… Έχεις καρκίνο. Πρέπει να το πολεμήσεις εσύ, πρέπει να το πολεμήσουμε μαζί» της είπε ο γιατρός της. Οι ηλικιωμένοι γονείς της, δεν γνωρίζουν ότι η Ελένη έχει καρκίνο. Όποτε τους επισκέπτεται, ακόμη και τις ημέρες του πόνου, συμπεριφέρεται φυσιολογικά για να μην καταλάβουν τίποτε…
Η Ελένη εδώ και 5 χρόνια, κάθε βδομάδα κάνει χημειοθεραπείες. Πέρασε από όλα τα στάδια. Αρρώστησε, έκανε εμετούς, πόνεσε φριχτά, έχασε τα μαλλιά της, μα συνέχισε να πολεμάει. Κάποια στιγμή, οι όγκοι έδειχναν να συρρικνώνονται: «Γιατρέ δεν θα το βάλω κάτω. Θα συνεχίσω. Πρέπει… για τα παιδιά μου» είπε στον γιατρό της.
Πριν από 3 εβδομάδες σηκώθηκε αξημέρωτα για να πάει στο «Θεαγένειο Αντικαρκινικό», πίσω από την οδό Παπαναστασίου, για να κάνει την καθιερωμένη, εβδομαδιαία χημειοθεραπεία της. Μια ημέρα την εβδομάδα, την ημέρα της χημειοθεραπείας, πάει νωρίς το πρωί στο νοσοκομείο και φεύγει αργά το μεσημέρι. Μόλις πέρασε την πύλη, την πλησίασε μια νοσοκόμα: «Κυρία Ελένη σήμερα δεν θα κάνουμε την αγωγή» της είπε. Η Ελένη πήγε στο γραφείο του γιατρού της για να ρωτήσει τον λόγο. Η ίδια περιγράφει στο iatropedia.gr, τι συνέβη:
«Ο γιατρός μου, μου είπε ότι το ένα από τα 2 βασικά φάρμακα που κάνω χημειοθεραπεία, είναι σε έλλειψη. Ο άνθρωπος σήκωσε τα χέρια ψηλά. Ήταν και εκείνος σε δύσκολη θέση. Γιατί συνέβη αυτό; Δεν είχε να μου δώσει μια απάντηση. Δεν πειράζει για μια φορά μου είπε, ενώ προσπαθούσε να χαμογελάσει για να με εμψυχώσει. Έλα την επόμενη εβδομάδα. Ελπίζω να το έχουν φέρει.»
Η Ελένη έφυγε αλλά η σκέψη για το φάρμακο της, την «έτρωγε». Κάποιες στιγμές ο φόβος μεγάλωνε. «Γιατί τώρα;. Τώρα που πάω καλά, γιατί;» αναρωτιόταν τα βράδια και περίμενε στωικά να περάσουν οι ημέρες μέχρι το επόμενο ραντεβού. Όταν έφτασε η ημέρα της χημειοθεραπείας πήγε πάλι από νωρίς το πρωί στο νοσοκομείο για τα τυπικά.
«Ένιωθα ότι κάτι δεν θα πήγαινε πάλι καλά» μας λέει: «Άκουγα και τι συμβαίνει με τις αλλαγές στα φάρμακα και ήμουν αγχωμένη. Τελικά στο Θεαγένειο ο γιατρός μου απογοητευμένος με φώναξε στο γραφείο του. Η έλλειψη συνεχίζεται. Το φάρμακο δεν υπάρχει. Δεν θα κάνουμε ούτε αυτή την βδομάδα την αγωγή. Ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ρώτησα τον γιατρό γιατί; Τι συμβαίνει; Δεν ήξερε. Του είπα γιατρέ πάω πίσω. Η θεραπεία μου πλέον δεν είναι ολοκληρωμένη. Τώρα που πάω καλά… Μήπως να το φέρω από το εξωτερικό; Τον ρώτησα.»
Φυσικά κάτι τέτοιο, είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει. Το φάρμακο κοστίζει περισσότερα από 3.000 ευρώ. «Ρώτησα τον γιατρό μου εάν αυτό συμβαίνει και σε άλλους. Μου απάντησε ναι. Που να απευθυνθώ; Ποιος θα μου δώσει μια απάντηση υπεύθυνα γιατί οι αποθήκες δεν έχουν το φάρμακο μου;» Ο γιατρός συνέστησε στην Ελένη να μιλήσει με τον Σύλλογο καρκινοπαθών στη Θεσσαλονίκη.
«Πήγα. Και εκεί οι άνθρωποι ζουν και βιώνουν την ίδια αγωνία με μένα. Τα φάρμακα έχουν εξαφανιστεί. Δεν είχαν να μου δώσουν απάντηση. Περιμένουν και εκείνοι μια απάντηση από κάποια υπεύθυνα χείλη. Το κράτος δεν υπάρχει πουθενά. Παίζουνε με τη ζωή μας. Είμαστε σαν πειραματόζωα που απλά περιμένουμε να πεθάνουμε…»
Τα στοιχεία της Ελένης είναι στη διάθεση του iatropedia.gr. Δεν έχει όμως σημασία. Θα μπορούσε να λέγεται Ελένη, Μαρία, Γιώργος, Κώστας… Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν αβοήθητοι ένα τεράστιο Γολγοθά. Έναν Γολγοθά πόνου και θανάτου. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάποιοι τους στερούν την αξιοπρέπεια να πολεμήσουν και να νικήσουν τον καρκίνο, με όσες πιθανότητες έχουν. Επίσης το φάρμακο που είναι σε έλλειψη, στην περίπτωση της Ελένης είναι και αυτό στη διάθεση μας.
Αύριο η Ελένη θα πάει για τρίτη φορά να κάνει την προγραμματισμένη χημειοθεραπεία της…
Σύμφωνα με τον Γ.Γ. του υπουργείου Υγείας Αντώνη Δημόπουλο, οι ελλείψεις σε βασικά ογκολογικά φάρμακα οφείλονται μεταξύ άλλων και στην τακτική που ακολουθούν ορισμένες φαρμακευτικές εταιρείες να δίνουν μόνο με μετρητά φάρμακα.
Πάντως όπως διαβεβαιώνει, το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί είτε μέσω εισαγωγής των συγκεκριμένων φαρμάκων από το εξωτερικό μέσω του ΙΦΕΤ, είτε με την αντικατάστασή τους από άλλα όμοια που έχουν την ίδια θεραπευτική ιδιότητα. | |
|
Εγγραφή 
Σύνδεση 
