[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Ο Σταύρος Παράβας γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1935 στο συνοικισμό της Αθήνας, Τουρκοβούνια. Οι γονείς του είχαν μικρασιατικές ρίζες. Οικογένεια φτωχή, πέντε αδέλφια, εκείνος ο μικρότερος, έκανε δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσει οικονομικά.Ο πρώτος που διέκρινε την καλλιτεχνική του φλέβα ήταν ο καθηγητής του της ωδικής στο πέμπτο γυμνάσιο Αθηνών όπου φοιτούσε. Πριν τελειώσει το σχολείο και παρά τις αντιδράσεις των οικείων του γράφτηκε στη δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Εκεί του έδωσε να μάθει τον ρόλο του Σάιλοκ από τον «Εμπορο της Βενετίας». Τον βοήθησε ο Θόδωρος Εξαρχος, του δίδαξε τον ρόλο, τον οποίο γνώριζε, γιατί του πήγαινε τα ψώνια στο σπίτι. Πέτυχε στις εξετάσεις κι ο Κ. Μιχαηλίδης τον δέχτηκε χωρίς χρήματα στη σχολή. Σημαντική αυτή η στιγμή. Γιατί αν ο Μιχαηλίδης δεν τον δεχόταν δωρεάν, δεν θα μπορούσε ο ίδιος να πληρώσει τα δίδακτρα.Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1955 στην παράσταση «Το πρώτο ψέμα» με το θίασο Κατερίνας. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη Βίλμα Κύρου και αμέσως μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Κώστα Χατζηχρήστο. Με την ηθοποιό και χορεύτρια Ελένη Προκοπίου έπαιξαν σε πολλές ταινίες μαζί, ενώ συνεργάστηκαν και στο θέατρο.Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, η αντίθεσή του προς το καθεστώς και η επιβολή λογοκρισίας στα κείμενα της επιθεώρησης, είχαν ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να εξοριστεί στη Γυάρο (εκεί γνωρίστηκε με τον Παντελή Βούλγαρη με τον οποίο τους συνέδεε, έκτοτε, στενή φιλία).Τη δεκαετία του 70 στράφηκε στην επιθεώρηση. Η παράσταση «Ντιρλαντά» αποτέλεσε και την αφορμή για τον εξορισμό του. Την αμέσως επόμενη δεκαετία μεταπήδησε σε περισσότερο κλασικούς ρόλους. Η πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρος ήταν στον Πλούτο του Αριστοφάνη. Στον κινηματογράφο η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1960 στην ταινία «Χριστίνα». Ακολούθησε συμμετοχή σε περίπου ακόμη 50 ταινίες, κυρίως σε κωμικούς ρόλους.Είχε τρία παιδιά, δύο κόρες κι έναν γιο που έχασε πριν από επτά χρόνια, ένα «χτύπημα» που δεν ξεπέρασε ποτέ και τέσσερα εγγόνια.
Το Φεβρουάριο του 2007 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, καρδιακή ανεπάρκεια, πολλαπλά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδεια και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια με την καρδιά του, τα οποία όμως ξεπέρασε. Πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008 από ανακοπή καρδιάς και κηδεύτηκε δύο μέρες αργότερα δημοσία δαπάνη.
Χριστίνα (1960)
Ο Θύμιος τα 'χει τετρακόσια (1960)
Ευτυχώς τρελάθηκα (1961)
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
Ο σκληρός άντρας (1961)
Το έξυπνο πουλί (1961)
Το παιδί της πιάτσας (1961)
Όταν λείπει η γάτα (1962)
Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962)
Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962)
Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962)
Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος (1962)
Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962)
Ένας βλάκας με πατέντα (1963)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)
Άλλος για το εκατομμύριο (1964)
Έκλεψα τη γυναίκα μου (1964)
Κόσμος και κοσμάκης (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Και οι 14 ήταν υπέροχοι (1965)
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965)
Ουρανοκατέβατος (1965)
Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης (1966)
Η βουλευτίνα (1966)
Φίφης ο ακτύπητος (1966)
Η χαρτορίχτρα (1967)
Ο μόδιστρος (1967)
Για μια τρύπια δραχμή (1968)
Ο παληάτσος (1968)
Ο τσαχπίνης (1968)
Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1968)
Ο Σταύρος είναι πονηρός (1970)
Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσας (1972)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Είσαι στην ΕΟΚ πάθε για την ΕΟΚ (1981)
Εδώ είναι Βαλκάνια! (1984)
Στον δάσκαλο μας με απάτη (1988)
Ακροπόλ (1995)
Αύριο θα ξέρουμε (1997)
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]