φραουλιτσα
Trial moderators
 |  Θέμα: Σχέδιο ειρήνευσης φέρνει ηρεμία και ομαλότητα στη Συρία  Δευ 09 Απρ 2012, 03:33 | |
| [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία πέρασαν το μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι κάτι θετικό μπορεί να βγει στο κοντινό μέλλον. Ο Άσαντ δέχτηκε την 10η Απριλίου ως την ημέρα εφαρμογής των έξι θέσεων του σχεδίου Ανάν, για τον τερματισμό της βίας. Το πλάνο του ΟΗΕ καλεί για τερματισμό των συγκρούσεων μεταξύ όλων των πλευρών, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανθρωπιστική βοήθεια και την ανασυγκρότηση των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο. Το τμήμα ειρηνευτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ θα αναλάβει την ευθύνη οργάνωσης του σχεδίου. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, σποραδικές ανταλλαγές πυρών συνεχίζονται, αφού το καθεστώς προειδοποίησε ότι δεν θα αφήσει τους «τρομοκράτες» να επιβάλουν τους δικούς τους όρους.
Με το άκουσμα της αποδοχής του πλάνου από τον Άσαντ, όλοι εξέφρασαν επιφυλάξεις –μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Κόφι Ανάν– για το αν θα τηρηθεί το σχέδιο από όλες τις πλευρές. Αυτό που λογικά θα επιδιώξουν τα εμπλεκόμενα μέρη είναι η καθολική υποστήριξη από Ρώσους και Δυτικούς, ώστε να ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση στο καθεστώς και να ξεκινήσει μια νέα αφετηρία που θα έχει ως πρώτο μέλημα την εποπτεία του πολιτικού διαλόγου για την ομαλή διεξαγωγή του. Βέβαια, το έργο αναμένεται δύσκολο, αν όχι αβέβαιο, αφού όλα θα εξαρτηθούν από το πώς έχει σχεδιάσει το πολιτικό του μέλλον ο Άσαντ, ο οποίος δεν θα δεχτεί να φύγει ηττημένος.
Δεν αποκλείεται οι δυο πλευρές να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για να βρεθούν σε θέση ισχύος. Ο μεγαλύτερος φόβος του προστατευόμενου από τη Ρωσία καθεστώτος είναι η πιθανή ενίσχυση με χρήματα και όπλα της αντιπολίτευσης από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, με στόχο την ανατροπή του. Γι' αυτό δεν πρέπει να προσβλέπουν σε μακροχρόνια ειρήνη, αν ο Άσαντ δεν λάβει εγγυήσεις για τη θέση του. Με λίγα λόγια, υπάρχει έντονη καχυποψία από όλες τις εμπλεκόμενες
–εσωτερικές και εξωτερικές– πλευρές, ενώ δίνεται η εντύπωση ότι οι δύο κύριες δυνάμεις «επιθυμούν στραβοπάτημα» από τον Άσαντ ή την αντιπολίτευση, ώστε να κατηγορήσει η μία την άλλη για υπονόμευση.
Αμερικανικές πιέσεις
Ο αμερικανικός παράγοντας μέχρι τώρα δεν είχε τεράστια περιθώρια δράσης, αφού η Ρωσία δεν συναινούσε σε οποιοδήποτε στρατιωτικού τύπου μέτρο κατά του Άσαντ. Εδώ και πολύ καιρό, όμως, δεν έχει ξεκαθαρίσει αν πραγματικά θέλει τις μεταρρυθμίσεις ή την ενίσχυση της αντιπολίτευσης με στόχο να ρίξει τον Άσαντ σε βάθος χρόνου. Οι υποσχέσεις περί χρηματικής ενίσχυσης της αντιπολίτευσης από Κατάρ και Σαουδική Αραβία δεν ακούστηκαν καλά στους Ρώσους, οι οποίοι μέσω του ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, θεώρησαν οξύμωρο το γεγονός να επιδιώκεται ειρήνη και την ίδια στιγμή να δίνονται εγγυήσεις για χρήματα και όπλα. Αξιωματούχοι από την Ουάσιγκτον δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν να στείλουν λεφτά και όπλα, ωστόσο οι Ρώσοι παραμένουν δύσπιστοι.
Ο Βιτζάι Πρασάντ, διεθνολόγος και ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής στο Trinity College της Νέας Υόρκης, υποστήριξε ότι «η Δύση υπονομεύει τη διαδικασία ειρήνευσης στέλνοντας το μήνυμα στην αντιπολίτευση ότι έχει το πάνω χέρι». Και είναι γεγονός ότι πολλοί στην Ουάσιγκτον, ειδικά γερουσιαστές του Κογκρέσου όπως ο Τζο Λίμπερμαν και ο Τζον Μακέιν, πιέζουν τον Ομπάμα να δώσει «τελευταία» ευκαιρία στο καθεστώς και να κηρύξει ημερομηνία στρατιωτικής επέμβασης, αν ο Άσαντ δεν συμμορφωθεί(!). Αρκετοί θεωρούν ότι η Συρία μπορεί να καταστεί πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων και η ευθύνη να βαρύνει τις ΗΠΑ. Ενδέχεται, δηλαδή, να υπονομευθεί η ειρήνη που οι ίδιοι πάνε να διαμορφώσουν.
Προοπτική ειρήνης
Προϋπόθεση για την επιτυχία του σχεδίου είναι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις, κυρίως όμως από την πλευρά της Δύσης, η οποία πρέπει επιτέλους να «αναγνωρίσει» με ισότιμους όρους τη ρωσική επιρροή και να προχωρήσει σε κοινό πλάνο. Παράλληλα, η Δύση καλείται να αποσαφηνίσει τις κατηγορίες, οι οποίες ήθελαν ξένες μυστικές υπηρεσίες από ΗΠΑ, Βρετανία, Τουρκία και Σαουδική Αραβία να «δουλεύουν» για λογαριασμό της αντιπολίτευσης κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων. Ταυτόχρονα, πρέπει να ξεκαθαριστεί με ποιον θα διαπραγματευτεί το καθεστώς, αφού είναι γνωστό ότι η αντιπολίτευση παρουσιάζει εσωτερικές διαιρέσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις.
Ο Μισέλ Τσοσουντόφσκι, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οττάβα, δίνει την ατμόσφαιρα που επικρατεί μεταξύ πολλών προσωπικοτήτων στην Δύση για το μέλλον του σχεδίου. Ο ίδιος υποστήριξε ότι «όσο η Δύση εμπλέκεται με δόλιους τρόπους και μυστικά υπέρ μιας ασαφούς αντιπολίτευσης και δεν ξεκαθαρίζει ποιοι σχηματισμοί ή κόμματα θα συμμετέχουν στην εκεχειρία, τότε το πιο πιθανό είναι το σχέδιο να καταλήξει σε φιάσκο». Η «κακοδιαχείριση» μπορεί να τινάξει στον αέρα ό,τι καλό πάει να γίνει, γι' αυτό ΗΠΑ και Ρωσία επιβάλλεται να βρουν κοινό δίαυλο επικοινωνίας.
Στρατιωτική συμφωνία Κύπρου–Ισραήλ
Η αιφνιδιαστική στρατιωτική συμφωνία που υπογράφτηκε πριν από λίγες ημέρες μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επιβεβαίωσε τις φήμες που ήθελαν τις δύο χώρες να κινούνται «μυστικά» στο θέμα της αμυντικής συνεργασίας. Για πρώτη φορά η εθνική φρουρά θα λάβει υψηλού επιπέδου εκπαίδευση από το Ισραήλ, με προοπτική αγοράς σύγχρονων οπλικών συστημάτων, καθώς και συνεργασία στον βιομηχανικό τομέα. Οι δύο υπουργοί άμυνας, Μάνος Ηλιάδης και Τζέικομπ Λαόρ, επιβεβαίωσαν τις καλές στρατηγικές σχέσεις των δύο χωρών, καθώς και τη συνταύτισή τους σε καίρια περιφερειακά θέματα.
Ωστόσο, η ολοένα και ισχυρότερη συμμαχία, εκτός του ότι θορύβησε την Άγκυρα, προκάλεσε και πολλά ερωτηματικά για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά της. Ανεγείρονται πολλά ερωτηματικά στο κατά πόσο τα κυπριακά συμφέροντα ασφαλίζονται κάτω από την ομπρέλα του Ισραήλ. Μέρος του ελληνικού πολιτικού κόσμου (Ελλάδα, Κύπρος) αναρωτιέται αν θα σπεύσει το Ισραήλ να υπερασπιστεί την Κύπρο όταν, και αν, αυτό χρειαστεί. Όπως και να 'χει, το Ισραήλ «εκμεταλλεύεται» την ανάγκη της Κύπρου για μεγαλύτερη προστασία, όμως, το γεγονός της στρατιωτικής του παρουσίας στο νησί είναι σαφής αναβάθμιση του στρατιωτικού κύρους του ΓΕΕΦ (Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς).
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι απλό. Αν το Ισραήλ παγιώσει την παρουσία του στην Κύπρο (στρατιωτική βάση, εγκαταστάσεις αερίου κ.λπ.), τότε σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης θα σπεύσει να προστατεύσει τα συμφέροντά του με κάθε κόστος. Άλλωστε, ποιος θα άφηνε την επένδυσή του και κατ' επέκταση τα γεωπολιτικά του κέρδη να προσβληθούν; Πόσω μάλλον, τώρα που οι ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις είναι στο χειρότερο σημείο. Αυτό που πρέπει να πράξει ο ελληνισμός στο σύνολό του με ρεαλισμό είναι να προστατέψει τα στρατηγικά του συμφέροντα, όπως ακριβώς κάνει και η Τουρκία.
Η επίτευξη, όμως, αυτού του στόχου έχει δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, πρέπει να απομονωθούν εκείνοι που πολεμούν τη δημιουργία του «άξονα» Ελλάδα-Κύπρου-Ισραήλ, και δεύτερον τα πολιτικά κόμματα σε όλο τον ελληνισμό επιβάλλεται να πετύχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση.
Νέα όπλα από τη Μόσχα
Δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου αποκάλυψαν στοιχεία για νέες τεχνολογίες που σχεδιάζει να προμηθευτεί ο ρωσικός στρατός τα επόμενα χρόνια. Τα νέα σούπερ όπλα θα είναι ψυχοτρονικά και θα έχουν τη δυνατότητα να διαταράσσουν το νευρικό σύστημα των εχθρικών στρατευμάτων, αλλάζοντας άρδην την ψυχολογική τους κατάσταση. Τα συγκεκριμένα όπλα θα χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ενώ θα στοχεύουν από μεγάλες αποστάσεις. Πρόκειται ίσως για το πιο φιλόδοξο στρατιωτικό πρόγραμμα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, το οποίο ωστόσο είναι αποτέλεσμα στρατιωτικής έρευνας και εκσυγχρονισμού που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια από την ηγεσία Πούτιν.
Τα δημοσιεύματα επιβεβαιώνουν τις προσπάθειες της Ρωσίας να αντισταθμίσει την αναβαθμισμένη παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Τα ρωσικά σχέδια διαψεύδουν εκείνους που ήθελαν τη Ρωσία και τις άλλες πυρηνικές δυνάμεις να συμφωνούν σε μείωση των όπλων μαζικής καταστροφής, στη σύνοδο κορυφής της Σεούλ, πριν από δύο εβδομάδες. Θα ήταν, άλλωστε, ανόητο να υποστηριχθεί η συναίνεση, όταν οι ανταγωνισμοί στο μείζον γεωπολιτικό περιβάλλον της Μόσχας γίνονται πιο σκληροί. Τώρα μάλιστα που όλο και πιο πολλές χώρες –μεταξύ αυτών και η Ελλάδα– γίνονται μέρος της περίφημης αντιπυραυλικής ομπρέλας του ΝΑΤΟ, οι Ρώσοι δεν έχουν και πολλές επιλογές...
Όσο η Δύση πιστεύει ότι η Ρωσία είναι επιθετική και διεφθαρμένη, άλλο τόσο πιστεύει το ίδιο και η Μόσχα για τη Δύση. Το δεξί χέρι του Πούτιν, ο Μεντβέντεφ, δήλωσε ότι «ο διάλογος είναι θεμιτός αλλά η Ρωσία πρέπει να ετοιμάζεται για όλα». Η δήλωση αυτή ήταν καθαρή ένδειξη δυσπιστίας απέναντι στις ΗΠΑ, οι οποίες ενώ λένε ότι δεν στρέφονται κατά της Ρωσίας, από την άλλη θεωρούν την όποια συμμαχία τρίτης χωράς με τη Μόσχα «γεωπολιτικό εκτροχιασμό». Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη ο αγώνας δρόμου της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας να διατηρήσει την ισχύ της, ή τουλάχιστον να πετύχει την πολυπόθητη στρατιωτική ισορροπία με το ΝΑΤΟ.
Παίρνει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ο Μιτ Ρόμνεϊ
Όπως φαίνεται, ο επόμενος για το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων θα είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ. Μετά την τριπλή νίκη του στις πολιτείες Ουάσιγκτον, Ουισκόσιν και Μέριλαντ, εκτιμάται ότι θα είναι ο επόμενος αντίπαλος του Ομπάμα στις εκλογές στα τέλη αυτού του χρόνου. Ο αντίπαλός του για την αρχηγία, Ρικ Σαντόρουμ –σύμφωνα με αναλυτές– δεν έχει ελπίδες, τη στιγμή που το προφίλ του δεν έχει πείσει τους απαιτητικούς και ιδιόρρυθμους Αμερικανούς ψηφοφόρους. Βέβαια, και ο Ρόμνεϊ δέχτηκε κριτική από ένα ευρύ φάσμα προσωπικοτήτων, ακόμα και από τον ίδιο τον Ομπάμα, που τον κατηγόρησαν για έλλειψη ρεαλισμού σε βασικούς τομείς, όπως της οικονομίας και της υγείας.
Σαφώς πιο σκληροπυρηνικός στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και της μετανάστευσης, ο Ρόμνεϊ θεωρείται ένα «νεοσυντηρητικό γεράκι». Αρκετοί τον επικρίνουν για την επιθετική εξωτερική πολιτική που θέλει να ακολουθήσει και που ταυτίζεται, κατά κάποιο τρόπο, με εκείνη του Μπους. Στο θέμα του Ιράν κάλεσε την τωρινή κυβέρνηση να δείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα χωρίς ενδοιασμούς, πράγμα που προδιαθέτει για το πώς θα χειριστεί κρίσιμα γεωπολιτικά θέματα, αν γίνει πρόεδρος. Ωστόσο, το μεγαλύτερο προεκλογικό όπλο του είναι η οικονομική πολιτική και εκεί αναμένεται να επικεντρωθεί μέχρι την τελική αναμέτρηση.
Ομολογουμένως, ο Ρόμνεϊ, ως επιτυχημένος επιχειρηματίας στο παρελθόν, ίσως πείσει πολλούς ψηφοφόρους για την ικανότητά του να ηγηθεί μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής, σε μια περίοδο μάλιστα που η κρίση παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Βέβαια, ένα από τα «αγκάθια», που θα επηρεάσουν εν πολλοίς την πολιτική του πορεία και το αποτέλεσμα της κάλπης, είναι η μορμονική του πίστη, η οποία είναι σαφώς αντίθετη με το χριστιανικό ευαγγελικό πνεύμα των Ρεπουμπλικάνων και των 90 εκατομμυρίων ευαγγελιστών ψηφοφόρων. | |
|
Εγγραφή 
Σύνδεση 
